به گزارش خبرگزاری حوزه، آیت‌الله حسینی بوشهری، پیش از ظهر امروز در دیدار اعضای هسته‌های گزینش استان قم، با اشاره به اهمیت اسلام به گزینش کارگزاران اظهار داشت: نیروی انسانی از مهمترین ارکان هر حکومت است و قطعا گزینش آن نیز از مهمترین کارها در یک حکومت است.
مدیر حوزه های علمیه افزود: اگر کشوری بخواهد به سوی جلو حرکت کند و حرکتی سازنده در متن جریان سازندگی داشته باشد، باید در انتخاب نیروهای خود دقت کند.
عضو خبرگان رهبری بیان کرد: نظام اسلامی و حکومت دینی بیشتر از همه نظام ها و حکومت ها بر جذب نیروی انسانی دقت و ظرافت به خرج می دهد.
آیت الله حسینی بوشهری عنوان کرد: مدیران گزینش نباید در شغل خود دچار ضعف و خلل و روزمرگی شوند، زیرا انتخابهای آنها بسیار مهم است و باید برای تک تک این انتخابها در درگاه الهی و حقوق ملت و نظام پاسخگو باشند.
مدیر حوزه های علمیه، عهدنامه مالک اشتر را از مهمترین اسناد دینی در زمینه چگونگی جذب و به کار گیری نیروهای مدیریتی عنوان کرد و افزود: هیچ نظامی به اندازه اسلام روی مسئله جذب نیرو حساسیت ندارد؛ کارگزار نظام اسلامی باید مدیری لایق، خلاق، قوی و ثابت قدم و با ایمان باشد.
وی گفت: آنچه امام علی(ع) در این نامه به آن اشاره دارد آن است که هر شغل باید متناسب با شاغل باشد و نباید فردی که روحیه و شرایط ذهنی یک کار را ندارد، بر یک کار گمارده شود، حتی اگر آن فرد انسان بسیار خوبی هم باشد.
معاون جامعه مدرسین حوزه علمیه قم اظهارکرد: امام علی (ع) به لیاقت و شایستگی کارگزاران اهمیت می‌دادند و ترجیح می دادند نیرویی به کار بگیرند در عین ایمان و تقوی، شایستگی لازم را نیز داشته باشد.
وی گفت: در سیستم مدیریتی اسلام، مدیری، لایق است که توان خلاقیت در مدیریت بحران را داشته باشد ودر شرایط حساس بتواند بهترین تصمیمها را اخذ کند؛ یک مدیر فقط نباید در شرایط آرمانی و بودجه بالا و بدون دغدغه مدیریت کند، بلکه هنر مدیر در شرایط بحرانی و ریسک های مدیریتی مشخص می شود.
مدیر حوزه های علمیه اظهارکرد: در جذب نیرو تلاش کنیم به دنبال نیروهای خلاق و با استعداد باشیم و هسته‌های گزینش با تشکیل تیم های مشورتی سوالات و مراحلی را پیش بینی کنند که افراد در آنها به خوبی آزمایش شوند و توان مدیریتی و خلاقیت آنها محک زده شود.
آیت‌الله حسینی بوشهری با اشاره مراحل نزول و اضمحلال یک سیستم و دولت از منظر امام علی(ع)، تصریح کرد: ایشان به حاشیه رفتن اصل و اصلی شدن حواشی، روی کار آمدن انسانهای سست عنصر و به حاشیه بردن انسانها و مدیران قوی و لایق و فاضل را به عنوان چهار عنصر اصلی اضمحلال هر سیستم مدیریتی عنوان کردند که ما باید دقت کنیم به این آسیبها دچار نشویم.
